Het echte Bretagne met zijn typische ruwe landschap, met zijn geur van zeewier en zijn rotsige eilandjes.
Ik kon er schetsen en blijven schetsen (tenminste wanneer het weer het toeliet), telkens wat anders of vanuit en andere invalshoek.
Ik zat ook regelmatig in de bar om er sloten café crème te drinken en voetbal te kijken, naar les Belges et les Bleus.
Ik zag er de verliezende Ieren toch feestvieren en zingen alsof ze hadden gewonnen.
De zonnige momenten waren schaars en de grijsheid en het gemiezer hadden de overhand.
Wat impressies...
terwijl ik aan onderstaande tekening bezig was kreeg ik bewonderende commentaar van een vrouw die over mijn schouder kwam toekijken en vroeg of ze me mocht fotograferen. Achteraf stuurde ze me de foto door...
Terwijl ik de toren van de kerk van Roscoff probeerde op papier te zetten werd ik overvallen door een fikse plensbui en moest ik letterlijk en figuurlijk afdruipen...
De zoveelste regendag, dan maar schetsen vanuit de badkamer...
Ooit hield deze de piraten op afstand
Kroegbeelden bij "Ty Pierre" (chez Pierre).
Boven de deur enkele bundels gevlochten ajuinen. Deze werden destijds vanuit de haven verscheept naar Engeland en aldaar aan de man gebracht door venters uit Roscoff die de bijnaam kregen "Les Johnnies".
Ile de Batz, op 15 minuten varen vanuit Roscoff
Wat een gave heeft u. Practhtige tekeningen en aquarellen, een genot om door uw archief te gaan. Met vriendelijke groet.
BeantwoordenVerwijderenAstrid.