Gisteren was ik er weer.
Hieronder het douanekantoortje met daarachter de toren en de inkompoort van de vismijn.
Terwijl we aan het schetsen waren kregen we regelmatig de nodige publieke belangstelling. Eén van de belangstellenden was een bejaarde vrouw, een "local", die zich verplaatste met een elektrische rolstoel maar er gezwind afstapte om te komen kijken.
Ze maakte er ons op attent dat we de "Minnepoorte" aan het schetsen waren.
Deze weliswaar romantische benaming hield echter niet meer in dan dat het de poort was die toegang gaf tot de vismijn.
Visserssloep op het droge...
Maandenlang al ligt hij er werkloos bij.
