de draad terug oppakken...

Sinds het eind van vorige eeuw, toen ik de kunstacademie in Antwerpen vaarwel zei omdat mijn tekenleraar op pensioen ging, lagen mijn tekenspullen verspreid op de meest denkbare plaatsen. In schoenendozen, valiezen, curverboxen en donkere schabben en een tijdlang op de zolder van een vriendin.
Toen ik twee maanden geleden terug last kreeg van tekenkriebels en er vervolgens door werd gebeten, heb ik mijn hele tekenarsenaal terug bijeengeraapt en vastgesteld dat ik nog beschik over een schat aan potloden, pennen, stiften, penselen, tekenpapier en verf.
Wat zou me nu nog tegenhouden om me uit te leven op papier en meer bepaald in mijn schetsboek, want het is mijn keuze om in een schetsboek te werken. Het is te vergelijken met schrijven in een dagboek waarin de dingen die je roeren, opvallen en intrigeren, worden vastgelegd.

Ik heb dit blog opgestart om mijn schetsen en tekeningen te delen.
Net zoals een schrijver wil gelezen worden, wil iemand die tekent gezien worden.